Villa Augustus heeft drie prachtige vijgenbomen, twee in de tuin en een tegen de fruitmuur. Per boom kunnen we er honderden vijgen tegelijk uit plukken. De vruchten maar ook de schil en het blad zijn eetbaar, en alle zijn ze zowel in hartig als zoet te gebruiken. 

Leidinggevend kok Noah bereidde vorig jaar nog een siroop en een bijpassend krokantje van dat blad, en eerder gebruikten we het in de keuken al eens bij gestoomde dorade en bij zeebaars. De smaak en geur die dat aan de vis geeft, zijn lastig te benoemen. Ze vormen samen een heel bijzondere  zintuigelijke ervaring, je moet het zelf geroken en geproefd hebben. 

Met de oogst kun je alle kanten op

Ook op de lunchkaart kun je met de jaarlijkse oogst alle kanten op. Zo prijkte voorheen ook al eens de variant met vijgen en burrata op een van onze toasts van zuurdesem. Deze herfst beleggen we een van onze houtovenpizza’s met gorgonzola, rucola, pijnboompitten en geroosterde vijgen. Daarnaast combineren we ze in een dessert met ijs van het extract van het blad, lavendelhoning en florentine. Een heerlijk nagerecht. Net als mango-ijs krijgt het een heel romige structuur, waar de smaak associaties met die van kokos oproept.

Over de florentine

De florentine is een koekje van chocolade en amandel uit onze eigen bakkerij. Hoewel de naam een Italiaanse herkomst doet vermoeden, vermeldt Wikipedia dat het is gecreëerd door Zuid-Duitse dan wel Franse patissiers. Elders wordt Oostenrijk als de bakermat ervan genoemd. Door de eeuwen heen zijn bakkers het koekje steeds opnieuw blijven uitvinden. De vorm en receptuur verschillen per land, keuken of winkel. Een Japanse florentine ziet er heel anders uit dan een Duitse, Franse of Italiaanse (de onze).