De geheime tuin van Villa Augustus is een bijzondere plek. Er staan heel hoge muren omheen en de toegang ervan is afgesloten, zodat maar weinig mensen weten wat daar nu precies te zien is. Alleen de gasten die ooit in de enige hotelkamer in de giardino segreto hebben geslapen, zouden erover kunnen vertellen. Maar ook zij koesteren het mysterie. Geheim blijft geheim. Wie het wil ontrafelen, zal er zelf een keer een nacht moeten boeken. Dat het een tot de verbeelding sprekende plek is, staat niettemin vast. Dat bewijzen The Queens of the Secret Garden: de kunstenaars die er op uitnodiging van Villa Augustus een paar dagen en nachten doorbrengen, in ruil voor een op dat verblijf geïnspireerde tekening, foto, verhaal of  gedicht.

Onder anderen Anne Geene, Jef Cools, Maria Heiden, Bas Kwakman, Ernest van der Kwast, Laura de Moor, Geerten Ten Bosch, Jasper Krabbé, Gummbah, Martin Jarrie, Wouter Klootwijk en Marjoleine de Vos hebben in de geheime tuin geslapen en gewerkt. Laatstgenoemde dichteres schreef er deze ode aan het voorjaar in:

Zie de Lente

Barst plots in de sneeuw de helleborus open

Trompettert leven en knalt geel forsythia.

Guur waait de lente weg de stille winter

dun hoog licht verdrijft behaaglijk vuur.

Ineens moet alles uit zijn grond of tak

in bermen joelen paardenbloemen

de kromme wilg rilt in zijn lichte groen.

Daar staan wij ook, naakt en koud met bloesem

in grijzig haar en willen warm en wild

en dat we houden van die schrille kleuren

van elkaar.

Queen Myrte

Een nieuwe Queen of the Secret Garden was in 2017 dichteres Myrte Leffring uit Rotterdam. Van haar hand verscheen het jaar daarvoor bij uitgeverij Van Gennep de bundel De tere bloemen van het verstand. Myrte resideerde drie dagen en nachten in de giardino segreto en combineerde er het nuttige met het aangename. Voor elke nacht koos zij er een andere bedpartner, al haast ze zich erbij te zeggen dat dat ‘kinkier klinkt dan het is’. ‘Mijn man en twee van mijn drie kinderen zijn om beurten naar het hotel gekomen. Zo krijg je de kans om eens met iedereen apart te praten in een heel andere omgeving dan thuis.’

Van die omgeving zelf moest de inspiratie voor het gedicht van Myrte komen. Hoe is ze daarbij te werk gegaan, en wat kan ze verklappen over de magie van haar tijdelijke werkplek in de geheime tuin? We krijgen een tipje van de sluier opgelicht. Ze heeft er de rust gevonden die ze er verwachtte aan te treffen, antwoordt Myrte. Al moeten we ons daarbij niet voorstellen dat ze urenlang in de tuin heeft zitten niksen. ‘Dat kan ik in mijn eigen tuin ook moeilijk.’ Bovendien komt ze zo niet tot het schrijven van haar poëzie. 

Niksen is voor haar weliswaar belangrijk om tot goede gedachten te komen, stelt Myrte. Maar als ze eenmaal een mooie versregel in haar hoofd heeft, is het daarna ook werken geblazen. ‘Als ik denk dat het ergens heengaat, zet ik een of meer van die regels op papier. Vervolgens gaat de laptop open en bouw ik het gedicht daarop verder uit. Dan gaat het grote schaven en slijpen beginnen en ontstaan er vele versies.’ 

Liefdesgedicht

Het gedicht dat ze als Queen voor het tweede lustrumboek van Villa Augustus schreef, mag hierbij alvast ‘in het licht worden gegeven’, zoals dat in literaire kringen deftig heet. ‘Ik heb het geschreven zonder de somberheid die mijn poëzie ook wel kenmerkt’, zegt Myrte erover. ‘Want daar kon in dit geval natuurlijk geen sprake van zijn. Het moest een blij gedicht worden, een liefdesgedicht. Ik kreeg met mijn verblijf in Villa Augustus een prachtig cadeau aangereikt, en dan geef je ook iets terug waar een ander blij van wordt.’

De vorstin slaapt

Getemperd licht achter de luiken

spinnen trillen in de morgenwind

weven webben rondom mij, slapende vorstin

in de hof laten zich de witte rozen ruiken

Cupido legt een stille vinger op de lippen

achter de poort wenst iemand zich een nieuw begin

Naast de muur vol zuurblauwe bramen

werpen appels zich met veel aplomb aan mijn smalle voeten

en langs het pad zoekt langwerpig water een uitweg naar de rivier

in de korven laten zich de brave bijen groeten

tussen buxushagen en moerbeibomen komen uitgelaten mensen samen

iemand zegt ja tegen iemand die hij bemint

Rode pepers zweten achter glas in de zorgeloze zon

courgettebloemen schuiven hun trompetgezichten over de droge grond 

verhullen de vruchten kronkelend langs de stelen

op het grind ligt een dagpauwoog, de vleugels vroom gevouwen

geroezemoes klinkt vanuit de verte, zomerlokken waaien op

aan een steiger aan het water wachten boten op mijn kind

dat mee uit varen wil, zich mee wil laten drijven met de stroom

zo’n lome zomerdag, zo’n ontluikende tuin,

zo’n kalme avondwandeling, zo’n ruim glas wijn,

een kabbeling, een ritseling, een wuiven van een lindeboom

een binnenplaats, een lustoord, een druiventros

een havenkom, een rozenmond wil ik hier voor jou zijn